Stilte

Ik zag zonlicht op water kaatsen.
Het licht kon het water niet in,
maar je kon wel zien dat het mooi was.

Hugo Besemer,
27 juli 1953 – 10 juli 2020

Op 10 juli overleed in zijn eigen huis Hugo Besemer, een Randwijker van formaat. Hij kampte al een tijd met gezondheidsproblemen aan hart en longen. Hugo kwam vanuit Wageningen naar Randwijk, waar hij eerst als kraker woonruimte vond op de Erfstraat. Later verhuisde hij naar de Bredeweg, waar hij jarenlang met veel plezier woonde.

Hugo was lange tijd actief in de dorpsraad. Met groot enthousiasme was hij ook betrokken bij de reunie met de Molukkers en actief bij Groen Links en in het historische lezingen groepje over Randwijk en omgeving.”Ik heb zo lang in Randwijk gewoond met plezier, dat ik op deze manier graag iets terug wil doen,” zei hij.
In de laatste paar weken van zijn leven was Hugo druk bezig met het opnieuw opzetten van deze website: Randwijker.nl. De ondertitel ‘Het dorp met een telefooncel’ is een van de verrassend subtiele grapjes waar hij vol mee zat. Hugo was een man van diepgang en bezinning. Hij hield van de natuur en genoot ervan dat hij vanuit zijn keuken de vogels in de uiterwaarden kon horen.

Op 17 juli is Hugo in het bijzijn van zijn familie, vrienden en een paar Randwijkers begraven op natuurbegraafplaats Heidepol in Arnhem.

 

De zomer is afgeruimd

De zomer is afgeruimd,
maar je ziet nog kruimels liggen.
Al zijn de zonnebloemen uitgebloeid,
de zon komt vandaag nog door de mist.
Ik ben verbaasd dat vogels weg zijn
of dat ze er nog zijn.
‘Ik wil jullie niet wegsturen,
maar het is een eind vliegen,
en nu moeten we kale takken haardvuren eerste sneeuwklokjes,
voor jullie terug kunnen komen.’

-Hugo Besemer-

Met dank aan Tinus Westerhof